به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا از ارث، والدین و مربیان به‌طور یکسان درک می‌کنند که تعامل با طبیعت بخش مهمی از تربیت کودک است. بازی در طبیعت می‌تواند با بهبود تعدیل عاطفی، مهارت‌های جسمی و نتایج یادگیری برای کودکان مفید باشد با این حال، تحقیقات اخیر دانشگاه استرالیای جنوبی روایت متفاوتی را در مورد جنبه‌های «بی‌نظم» یا «خطرناک» بازی در فضای باز نشان می‌دهد.

قوانین سختگیرانه بزرگسالان اغلب مانع بازی در طبیعت می‌شود

تحقیقات انجام شده در دانشگاه شامل گفتگوهای عمیق با والدین و مربیان دوران کودکی بود. یافته‌ها گرایش شگفت‌انگیزی را نشان داد.

بزرگسالان بیش از حد مایلند که به کودکان اجازه دهند در طبیعت «بی‌خطر» یا «تمیز» بازی کنند با این حال، وقتی صحبت از فعالیت‌هایی می‌شود که «بی‌نظم» یا «خطرناک» تلقی می‌شوند، تردید نشان می‌دهند.

کایلی دانکیو، محقق و کاندیدای دکترا در دانشگاه استرالیای جنوبی، توضیح می‌دهد که بزرگسالان به‌عنوان دروازه‌بان مهمی در مواجهه کودک با بازی‌های طبیعت عمل می‌کنند.

دانکیو تأکید کرد: بازی‌های طبیعت به‌خاطر اثرات مثبت آن بر سلامت، رشد و تندرستی کودکان شناخته شده است. این یک موضوع مشترک در مصاحبه با والدین و مراقبان بود.

وی همچنین خاطرنشان کرد: والدین و مربیان همچنین متوجه شدند که بازی در طبیعت می‌تواند به کودکان کمک کند تا با دنیای طبیعی ارتباط برقرار کنند و در مورد شیوه‌های قابل تحمل بیاموزند.

«کثیف شدن»، والدین را از پیوستن به فرزندانشان باز می‌دارد

یکی از بینش‌های مهمی که از مصاحبه‌ها جمع‌آوری شد این بود که بزرگسالان بازی طبیعت را به‌عنوان یک موازنه ارزشمند برای زمان صفحه نمایش، مانند تلویزیون و دستگاه‌های الکترونیکی می‌بینند با این حال، این تحقیق همچنین یک مانع مهم را کشف کرد.

دانکیو توضیح می‌دهد: مسئله این است که والدین و مراقبان برای درگیر کردن کودکان در بازی‌های طبیعت مشکل دارند. این امر به خصوص در صورتی صادق است که فعالیت‌ها نامنظم یا کثیف باشند (مانند آب یا گل بازی) یا خطرناک تلقی شوند (مانند کوهنوردی).

مقررات ایمنی و محدودیت‌های زمانی اغلب می‌توانند فعالیت‌های خارج از منزل را که توسط مربیان ارائه می‌شود محدود کنند به هر حال، مرتب کردن لباس‌های کمد لباس پس از بازی با گل، یا تضمین کردن بازگشت تمیز کودک از مهدکودک به خانه، می‌تواند وظایف سختی باشد.

دانکیو این موضوع را به‌عنوان «تضاد بین تشویق کودکان به تجربه طبیعت و آنچه بزرگسالان باید در به اصطلاح عواقب بعدی با آن مقابله کنند» توصیف می‌کند.

این موضوع به‌ویژه در استرالیا مطرح است. در آنجا، حدود نیمی از کودکان بین صفر تا ۱۲ سال (حدود دو میلیون) در مراقبت‌های رسمی یا غیررسمی آموزش اولیه دوران کودکی شرکت می‌کنند. مراقبت روزانه طولانی متداول‌ترین نوع مراقبت برای کودکان بین صفر تا چهار سال است.

با توجه به تعداد قابل توجه کودکان در این برنامه‌ها، دکتر مارگاریتا سیروس، متخصص اطفال معتقد است آموزش و پرورش بیشتر برای مربیان دوران کودکی و والدین می‌تواند چالش‌های مرتبط با بازی‌ در طبیعت را کاهش دهد.

دکتر سیروس می‌گوید: نتایج تحقیق ما نشان می‌دهد که فرصت‌های کودکان خردسال برای شرکت در بازی‌های طبیعت تحت تأثیر سایر افراد زندگی آنان قرار می‌گیرد.

بزرگسالان اغلب با خطرات حضور در طبیعت دست و پنجه نرم می‌کنند

علیرغم اذعان به مزایای بازی در طبیعت، والدین و مربیان گاهی اوقات با خطرات ذاتی بودن در طبیعت دست و پنجه نرم می‌کنند.

سیروس استدلال کرد که درک این موانع می‌تواند راهبردهایی را برای ترویج بازی در طبیعت برای گروه‌های سنی مختلف ارائه دهد همچنین می‌تواند به شکل‌دهی سیاست‌ها و شیوه‌هایی کمک کند که این تجربیات را ممکن می‌سازد.

دکتر سیروس در سخنان پایانی خود بیان کرد: یک حرکت کلیدی، تقویت دانش مربیان در مورد یادگیری مبتنی بر طبیعت، آنچه که بازی طبیعت را شکل می‌دهد و اینکه چگونه می‌توانند از منابع طبیعی برای تسهیل تجربه‌های بازی در طبیعت استفاده کنند، خواهد بود. در زمانی که صفحه‌های نمایشگر علاقه کودکان را تهدید می‌کنند، بسیار حیاتی است که فرصت‌هایی را برای آنان فراهم کنیم تا در بازی‌های طبیعی شرکت کنند و برای رسیدن به این هدف، ما نیاز به حضور والدین و مربیان داریم.

به‌طور کلی، ارزش بازی در طبیعت مشخص است با این حال، ما باید به چالش‌های مرتبط با آن بپردازیم. نکته کلیدی در تجهیز والدین و مربیان به دانش و راهبردهای صحیح نهفته است.

این امر تضمین می‌کند که نسل‌های آینده یاد بگیرند تا قدردان طبیعت و محیط زیست باشند سپس کودکان این دانش را تا بزرگسالی با خود خواهند برد و امیدواریم نسبت به نسل‌های قبل از خود از زمین مراقبت بهتری کنند.

درباره فواید تربیت کودکان در طبیعت بیشتر بدانید

بازی در طبیعت مجموعه‌ای از فواید برای کودکان در جنبه‌های مختلف رشد آنان دارد:

سلامت جسمانی و رشد

فعالیت‌های خارج از منزل، مانند بالا رفتن از درختان و دویدن، به رشد قدرت، هماهنگی و مهارت‌های حرکتی کودکان کمک می‌کند. قرار گرفتن منظم در معرض نور خورشید ویتامین D را تامین می‌کند که برای سلامت استخوان‌ها ضروری است.

مهارت‌های شناختی

وقتی کودکان در طبیعت بازی می‌کنند، درگیر بازی‌های اکتشافی و تخیلی می‌شوند که مهارت‌های حل مسئله، خلاقیت و نوآوری را تحریک می‌کند. به‌عنوان مثال، یک چوب ساده می‌تواند به شمشیر، عصای جادویی یا ابزار تبدیل شود و تفکر خلاق آنان را تحریک کند.

سلامت عاطفی

بازی در طبیعت می‌تواند به کودکان کمک کند تا نظم عاطفی بهتری داشته باشند. آرامش و صفای موجود در طبیعت می‌تواند سطح استرس را کاهش داده و خلق‌وخوی را بهبود بخشد همچنین به کودکان این امکان را می‌دهد تا با غلبه بر چالش‌های کوچک در مورد خطر بیاموزند و انعطاف‌پذیری خود را توسعه دهند.

مهارت‌های اجتماعی

بازی در فضای باز اغلب شامل تعامل با همسالان است و به کودکان کمک می‌کند تا مهارت‌های اجتماعی ضروری مانند اشتراک‌گذاری، همکاری و مذاکره را توسعه دهند همچنین می‌تواند حس استقلال و خودمختاری را القا کند.

ارتباط با طبیعت

کودکانی که وقت خود را در خارج از منزل می‌گذرانند، به احتمال زیاد قدردان طبیعت هستند. آنان یاد می‌گیرند که اهمیت پایداری را درک کنند و شیوه‌های سازگار با محیط زیست را اتخاذ کنند.

نتایج یادگیری

مطالعات نشان داده است، کودکانی که زمان بیشتری را در خارج از منزل می‌گذرانند، اغلب هنگام حضور در کلاس، تمرکز و توجه بیشتری دارند. این منجر به بهبود عملکرد تحصیلی می‌شود.

متعادل شدن زمان صفحه نمایش

در عصر دیجیتال امروزی، کودکان بیش از هر زمان دیگری وقت خود را به صفحه نمایش اختصاص می‌دهند. بازی در فضای باز تعادل لازم را برای این رویه فراهم و فعالیت بدنی و بازی تخیلی را بیش از سرگرمی غیرفعال ترویج می‌کند.

علیرغم این فواید بی‌شمار، گاهی اوقات به‌دلیل نگرانی در مورد ایمنی و پاکیزگی، بازی در طبیعت نادیده گرفته می‌شود. غلبه بر این نگرانی‌ها و ترویج بازی‌ در طبیعت به روشی ایمن و ساختاریافته می‌تواند برخورداری کودکان از مزایای بی‌شمار تعامل با دنیای طبیعی را تضمین کند.